Blij met het gootje!

 

Moet de badkamerdeur nu naar links of toch liever naar rechts draaien? Of kies ik ervoor helemaal geen binnendeuren te nemen, ze staan immers toch altijd open.
Een paar wandcontactdoosjes extra lijkt me een goed idee, aan stopcontacten heb je immers nooit genoeg. Of toch het liefst op een andere plek? Verplaatsen op dezelfde muur kost niets extra. Wandje eruit of toch een metertje naar achteren? Nog beter is het om het wandje bij de trap op de overloop niet helemaal naar boven door te laten trekken. Fijn voor de was, droogt zo lekker snel boven dat trapgat. Over de was gesproken, wat doen we met de watervoorziening? Drinkwater is een schaars goed. We kunnen ervoor kiezen om regenwater te gebruiken voor het doorspoelen van het toilet en om onze was ermee te doen. Maar ja, de aanleg van de  benodigde voorzieningen kost een paar centen en dan heb ik het nog niet gehad over de afvoer van de douche. Wordt het een goot of een toch een putje?  En dan die tegels? Niets mis met de standaard op zich, maar toch? Bio based verf op de voordeur en de kozijnen, ja of nee? En welke kleur? De keuze is groen, grijs, geel of iets roodachtigs. Beetje suffe kleurtjes, had van mij iets feller gemogen. Maak het zesendertig bewoners maar eens allemaal naar de zin.

Keuzestress is er zeker, maar het zesendertig bewoners naar de zin maken is de verantwoordelijkheid van zesendertig bewoners. Op sociocratische wijze zoeken we naar consent en nemen we onze besluiten. Als er geen onoverkomelijke bezwaren zijn, is er draagvlak en daarmee goed genoeg. Volgens dezelfde methode bepalen we hoe onze gemeenschappelijke ruimte en binnentuin eruit ziet, welke brievenbussen er komen en tal van andere zaken. Dat wil zeggen wanneer we besluiten dat we dat sociocratisch te doen. Dit bepalen we sociocratisch, als oefening.
De besluitvorming over het douchegootje is van een geheel andere orde. Menig vergadering tussen de aannemer en de vertegenwoordigers van onze CPO was nodig om over dit onderwerp een ei te leggen. Dit tot wanhoop van velen.  Voor mij betekent het dat ik afstand neem van de goot en mijn heil zoek in het putje. Het lijkt erop dat hiermee bij de laatste hobbels zijn genomen. De meeste koopcontracten zijn getekend en de grond is aangekocht. Laat ze maar gaan beginnen.
Ik kijk er naar uit om samen met de bewoners, waarvan ik velen de afgelopen maanden al veel met veel plezier heb leren kennen, van ons duurzame en buurtzame project ‘Klein Wonen in De Tippe’ (KWT) een fijne plek te maken.

Een woord van dank voor al het werk in de afgelopen jaren aan de pioniers van ‘KWT’ is zeker op zijn plaats, waarbij ik Harrie, die met zijn ervaring onze steun en toeverlaat is, zeker niet wil vergeten.

Dank!!