Groot is dan ook de verrassing wanneer vandaag het zonnetje te voorschijn komt nadat de ochtendnevel is opgetrokken. Een cadeautje is het, geweldig! Uit de wind in het zonnetje geniet ik op het dakterras. Zo hoort een mooie zomerdag te zijn. Ware het niet dat het inmiddels eind september is. Herfst!
Ik schat in dat vandaag menigeen nog even een barbecue meepakt en waarom ook niet? We hebben wat in te halen. De klusjes die ik voor vandaag in gedachten besluit ik op de lange baan te schuiven. Later! Nu eerst nog even genieten.
Maar er klopt iets niet.
De lucht ziet er veelbelovend uit. Hier en daar een wolkje maar verder stralend blauw. Witte strepen, achtergelaten door passerende vliegtuigen, lossen langzaam op. Het blad zit nog aan de boom en de buurtkinderen spelen buiten. Alle ingrediënten voor een heerlijke zomerdag zijn aanwezig en toch ben ik niet tevreden. Niet te geloven. Hebben we eindelijk een beetje mooi weer en is het weer niet goed. Het gevoel dat ik wat mis wordt zelfs zo sterk dat het me een beetje weemoedig maakt. Het moet niet gekker worden.
Het zal toch niet hè? Ik heb er nooit last van gehad. kun je dat opeens krijgen? Je weet wel, sommigen mensen hebben dat, wanneer de blaadjes aan de bomen komen en/ of er weer vanaf vallen. Maar ik toch niet. Daar ben ik veel te nuchter voor, kom op zeg!
Piekerend kijk ik om me heen. Aan de overkant strijkt een zwerm spreeuwen neer op de nok van het huis van onze overburen . In grote getale zijn ze op jacht naar de laatste druiven, bramen en ander eetbaar spul. Een enorme rotzooi later ze achter. Ook onze auto ziet er niet uit. Straks maar even wassen. Natuurlijk mopperen we op die rommel, maar eigenlijk vind ik dat gefladder om het huis wel leuk. De twee Turkse tortels die in onze tuin domicilie houden zijn alweer een nest aan het bouwen. Minstens het derde dit jaar. Als je niet beter weet zou je denken dat het hoog zomer is. Met plezier volg ik hun gedoe met die takjes. Nesten maken kunnen ze niet.
Ineens weet ik het.
Ze zijn er niet meer. Weg zijn ze. Verdwenen! Dat verklaart mijn trieste gevoel. Even checken maar eigenlijk weet ik het zeker. Vertrokken! Op weg naar zuidelijkere streken om te overwinteren en dat terwijl het hier nu net zomer wordt.
Geen depressie gelukkig. Mijn iet wat trieste stemming van nu is een logisch gevolg van het feit dat hun komst en aanwezigheid in de zomer me altijd zo vrolijk stemt.
Zwaluwen! Ik vind ze zÓ leuk, die drukke beestjes met hun sierlijke, snelle vlucht en hun gekwetter.
Over een halfjaar zijn ze er weer!
