woensdag 2 oktober 2013

Er valt iets te winnen!


‘Na zorgvuldige overweging, moet ik u helaas mededelen dat u niet in aanmerking komt voor de functie van…’ - einde citaat.

De eerste regel van een afwijzing die ik per email heb ontvangen. In de volgende alinea wordt mij vriendelijk verzocht  geen contact op te nemen voor de motivering van deze beslissing.  Vanwege het groot aantal sollicitatiebrieven verwacht de mevrouw van HRM (Human Resource  Management) niet  alle afgewezen sollicitanten te woord te kunnen staan. Verder word ik hartelijk bedankt voor de getoonde belangstelling in de organisatie en wordt mij veel succes gewenst bij mijn volgende sollicitatie. Op de tweede alinea na,  een standaardafwijzing. Ik heb verschillende van gelijke strekking ontvangen. Hoeveel?  Geen idee, ik sta er meestal niet zo lang bij stil. Om niet ontmoedigd te raken, turf ik het aantal afwijzingen niet. De boodschap  die deze afwijzing onderscheidt  van de andere doet mijn wenkbrauwen liften, liever geen contact opnemen dus!  Dit ontneemt me de kans om door te vragen en er mijn voordeel mee te doen bij volgende sollicitaties. Is het arrogant of gewoon een redelijk verzoek? Afhankelijk van mijn bui beantwoord ik deze vraag wisselend  en hoewel het me frustreert besluit ik  aan het verzoek tegemoet te komen.
Lang niet altijd neem ik telefonisch contact op na een afwijzing.  Ik ben vijfenvijftig jaar en weet heel goed dat ik de ware reden van de afwijzing niet zal horen, maar in dit geval had ik graag een gesprekje gehad met de mevrouw van HRM.  Jammer dat  ze deur  met deze opmerking dicht gooit, ook voor haar. Ik had hem graag op een kiertje gehouden. Ik acht mijzelf namelijk geknipt voor die baan. Het zou een ommezwaai in mijn loopbaan betekenen, dat wel. Waarschijnlijk is dat aspect, naast het kleinigheidje van mijn leeftijd, een lastig punt geweest bij deze sollicitatie. Mijn opleiding en werkervaring sluiten niet aan bij de functie-eisen. Mijn interesse en passie echter zouden dit euvel ruimschoots compenseren. Ik vrees alleen dat mijn - oh zo enthousiaste- brief met Curriculum Vitae, na het zien van mijn geboortedatum bij de eerste selectie op de stapel ‘afgeschreven’ zijn beland. Ik neem het de vriendelijke mevrouw van HRM niet kwalijk. Zo gaat dat nu eenmaal in Werving-en-selectieland. Ga maar aanstaan, één vacature levert tegenwoordig honderden brieven op. De eerste selectie is op basis van harde criteria. Meestal opleiding en/of werkervaring en ja natuurlijk, leeftijd is een dingetje hoewel iedereen dat natuurlijk ontkent.
Je moet je onderscheiden zeggen mensen die er verstand van hebben. Jouw brief moet de recruiter nieuwsgierig maken. En nee, niet door er afdrukken van gestifte lippen op te drukken of met parfum te besprenkelen . De inhoud moet aanspreken, deze moet prikkelen.

Bij een volgende sollicitatie,  een  zandwinningbedrijf waar ze  een telefoniste vragen met feeling voor zand, besluit ik een  heus gedicht aan mijn motivatiebrief toe te voegen.
Feeling met zand? Maar natuurlijk heb ik feeling met zand. Wie heeft er nu niet in een zandbak gespeeld?  Je kunt mij toch niet verwijten dat het al zolang geleden is?
Ook dit keer ontving ik al snel een afwijzing met dezelfde strekking. Over het gedicht,waar ik zo mijn best op had gedaan, geen woord.
De snelheid waarmee afwijzingen verstuurd worden is choquerend. Vooral uitzendbureaus zijn hier goed in. Met een muisklik wordt de eerste selectie afgehandeld. In hooguit vijf minuten, amper de tijd die nodig is om een email te openen en in een oogopslag te checken, ben je afgewezen.
Bizar!  Frustreert het me? Nee, ik besluit dat niet te laten gebeuren.
Een telefoniste met feeling voor zand, ze lijken wel gek! Vanaf nu neem ik me voor me niet meer in allerlei idiote bochten te laten dwingen door mee te gaan in onmogelijke functie-eisen om vervolgens met hetzelfde nietszeggende riedeltje te worden afgewezen in de wetenschap dat alleen mijn leeftijd telt.
Intussen zit ik niet stil. Ik werk als vrijwilliger  in de plaatselijke bibliotheek, ontmoet veel mensen en breid - daarmee mijn netwerk uit-  en  volg diverse cursussen. De overige  vrije tijd stelt me in de gelegenheid kennis te maken met het culturele leven. Kortom mijn ontwikkeling staat niet stil. Ik heb weliswaar inkomen ingeleverd maar mijn leven is rijker geworden.
Natuurlijk geef ik niet op en solliciteer ik door, want ergens ligt een mooie uitdaging op mij te wachten, maar niet meer in het  wilde weg.
Dus dames en heren recruiters wacht niet te lang! Ik ga niet op jullie aanbod zitten wachten. Op een dag betreed ik zelf de arbeidsmarkt en ben ik de concurrent.

Ik heb namelijk wat te bieden!

Door water en wind

in  stralen, stormen en kastelen,

beschermt het en zuivert,

het knarst  tussen mijn tanden,  speelt met mijn tenen.

en glijdt  door mijn vingers.

Zand

 

Er valt iets te winnen!