Buiten regent het en giert
de wind om het huis. Tijd om op reis te gaan, lijkt me. Hoewel ik net terug ben
uit Zweden. Ik was in Fjällbacka om
precies te zijn. Een pittoresk vissersplaatsje op anderhalf uur rijden van Göteborg.
Kleurrijke houten huisjes aan de kust
met op de achtergrond de imposante Vetteberget maken het tot een sfeervol
plaatsje. Maar vergis je niet, onder het schilderachtige uiterlijk schuilt veel
mysterie. Misschien vind ik het er daarom wel zo leuk. Mijn tripjes naar Fjällbacka
kun je nauwelijks echte reizen noemen, meer uitjes tussendoor. Nee, dan mijn
avontuur in Ethiopië waar ik de tweelingbroers Marion en Shiva heb ontmoet. De jongens, die opgegroeid zijn in een missiehospitaal
in de onrustige zeventiger jaren, vertellen me over de periode waarin Eritrea zich
probeert te ontworstelen aan de greep van Halle Melasse. Over het Eritrese verzet
en de coup die dictator Mengistu uiteindelijk aan de macht zal brengen. Het
ziekenhuis, hun thuis, functioneerde onder beroerde omstandigheden. Het
heeft de jongens gevormd. Beide broers zijn chirurg zijn geworden. Helaas blijft
het geen pais en vree tussen de mannen en vlucht Marion zelfs naar New York,
waar hij als co-assistent aan het werk gaat in een arm en achtergesteld
ziekenhuis. Als vanzelfsprekend reis ik een tijdje met hem mee.
Maar ook de belevenissen
van de twaalfjarige Mehmet en zijn familie in het Turkse dorpje
Sobyan, waar ik getuige van mocht zijn, hebben diepe indruk op mij gemaakt.
Zijn vader, de vertalenverteller van het dorp die na zijn ongeluk berooid besluit
terug te keren naar zijn geboortedorp waar hij dacht grond te bezitten. De
dorpsbewoners denken daar duidelijk anders over. Mehmet en zijn familie maken zware
tijden door. Ik was er bij.
Net als
bij de rondreis door Marokko met Saïd en Hassan. We maakten
we de overtocht van Spanje naar Marokko en in een oude Volvo trokken we door
het land. Via Tanger reisden we naar de koningsstad Fez waar we in de medina de
toeristische attracties bekeken. We zagen het fascinerende woestijnlandschap en trokken verder diep Marokko
in tot aan de Hoge Atlas aantoe.
Maar mijn mooiste herinnering bewaar ik aan mijn reis met
Modest en Pjotr Iljits Tsjaikovski die zich tijdens hun reis over de doofstomme
Kolja ontfermen en hem uit zijn isolement bevrijden door hem te leren spreken. Terug
in St Petersburg sla ik verbaasd gade hoe de dove Kolja de geheimen onthult rondom
de dood van de beroemde componist.
Wie ver reist, kan veel verhalen of is het andersom? Verhalen,
zo beeldend geschreven dat je je zelf in het bijzin van de personages waant. Ik bedank mijn reisleiders: Camilla Lackberg, Abraham Verghese, Murat
Isik, Tessa de Loo en Arthur Japin. Mijn huidige reisleidster is Tatiana de
Rosnay met wie ik Parijs ga herbeleven in een hoekje op de bank. De leeslamp
aan, de verwarming op een aangename temperatuur, want buiten regent het en
waait het nog steeds.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten