woensdag 14 september 2011

Neptunus

Het is mijn vrije dag en klokslag zeven. De wekker herinnert mij aan het geniale plan om te gaan zwemmen.  Kreunend verklaar ik mezelf voor gek, uitslover! Toch weersta ik de verleiding om te blijven liggen. Ik spring onder de douche en  trek mijn badpak aan.

Een zittend beroep en een lange reistijd maken dat ik zo stijf wordt als een plank.  Ik beweeg veel te weinig en daar ga ik nu verandering in aanbrengen. Doelgericht begeef ik mij naar het subtropisch bad.  Tijdens het zwemmen gebruik je alle spieren zegt men. Dat is goed. Sterker nog dat is precies de bedoeling, maar was het maar niet zó saai! 

Wanneer ik de stap heb gezet en als één van de eersten arriveer, ligt het bad er uitnodigend bij.  Het blauwe water en de hele entourage roept veel plezierige herinneringen bij me op. Waarom heb ik zo lang gewacht? Het zwemmen gaat me weer gemakkelijk af. Al snel wordt het drukker in het wedstrijdbad. Veel oudere dames en een enkele heer druppelen binnen. Een grijze golf brengt het water langzaam in beweging. De gemiddelde leeftijd is hoog, maar wat het uit? Ik ben zelf ook niet meer zo piep en bovendien is het goed voor mijn lijf. Dus gewoon doorzwemmen!  Ik heb het tempo goed te pakken en inmiddels  vijfhonderd meter afgelegd.

Plotseling blijven de dames voor me staan kletsen, middenin het bad. Shit! Ik had de slag net zo lekker te pakken. Slalommend zwem ik om de dames heen.  Vier banen later staan ze er nog en omdat het inmiddels drukker is geworden in het bad, wordt uitwijken lastig. De irritatie neemt toe en niet alleen bij mij. Laat ze koffie gaan  drinken bij de Hema! Alsof het is afgesproken drijven we de Beppies naar de rand van het bad. Het hindert de dames niet, ze hebben het nog steeds heel gezellig.

Intussen bestudeer ik de aanwezige reclameborden en sla de overige badgasten gade. Je moet toch wat tijdens het zwemmen.  Ik schat in dat ik het best de baan van de mevrouw met het rode badpak kan nemen. We hebben ongeveer dezelfde snelheid en hinderen elkaar daardoor niet. Bovendien ben ik dan uit de buurt van het praatclubje.

Opeens wordt mijn aandacht getrokken door een zongebruinde en zeer gespierde jonge God met een snelle outfit en een brilletje tegen opspattend water. Met een ferme plons springt hij in het water en begeeft zich met een enorme snelheid naar de andere kant. Rakelings langs de Beppies, die hevig geschrokken alle kanten op spartelen. Hetzelfde effect brengt mijn hond teweeg wanneer hij  tussen een stel eenden het water induikt. Zelfs het geluid is hetzelfde.

Onmiddellijk daarna kijken  de dames, plat tegen de zijwand aangedrukt en zichtbaar ontdaan, met grote ogen en open mond het snelheidsmonster na.

Als Katrien en haar vriendinnen weer van de schrik zijn bekomen, slaat de stemming om in hevig mopperen. Lang duurt het niet, want  Neptunus slaat wild om zich heen wanneer hij in borstcrawl de duckies opnieuw passeert. Gelukkig heeft hij zijn drietand niet meegenomen. Oh, wat zijn ze boos! Schande spreken ze ervan en met gevaar voor eigen leven wagen ze zich naar de andere kant van het bad. Aan de overkant gaat de discussie verder. Ik ben ervan overtuigd dat ze een klacht zullen indienen bij de directie voor het onrecht wat hen is aangedaan.

Jammer dames, uw klacht is ongegrond! Onze Romeinse God doet precies dat waarvoor het wedstrijdbad op dit tijstip bedoeld is.

Banenzwemmen saai?  Hoe kom je daar nu bij?

Geen opmerkingen:

Een reactie posten