De dag dat de meteorologische herfst begint is mijn geboortedag en daarmee één
om te vieren maar ook één van weemoedigheid.
Wanneer koude lucht mijn longen prikkelt, de kruisspin zijn volwassenheid
toont, het blad aan de bomen van kleur verschiet, de eerste paddenstoel aan
zijn opruimwerk is begonnen, troost ik me elke dag met het feit dat zij er nog zijn.
Maar weldra zullen ook de zwaluwen vertrekken. Richting het
zuiden, mij hier achterlatend.
zuiden, mij hier achterlatend.
Even stemt het mij weemoedig, elk jaar weer, even maar…
dan denk ik aan; stamppotten; erwtensoep; een nieuw theaterseizoen;
cursussen die weer beginnen; lekker warm met een boek op de bank terwijl buiten de tuinvogels vechten
om een vetbol; DWDD én een nieuw seizoen Flikken Maastricht.
Oh ja! en niet vergeten, mijn winterjas………..die moet naar de stomer.
Mooi geschreven...Rina..
BeantwoordenVerwijderenDank!
BeantwoordenVerwijderenMooi Rina! Herkenbaar en daardoor inspiratie voor mij! Zie mijn blog over het nieuwe schriften gevoel. Ongemerkt heeft vooral het laatste stuk veel overeenkomsten. Hopelijk geen vorm van plagiaat???
BeantwoordenVerwijderenHet is je vergeven Susanne! Nee hoor, in tegendeel leuk juist als mijn verhaal een ander inspireert. Bedankt voor het compliment!
BeantwoordenVerwijderen